Chernobyl Forever

Yönetmen Alain de Halleux tarafından Çernobil’deki nükleer felaketten tam 25 yıl sonra çekilen bu belgesel, 1986’dan beri Ukrayna’da yaşananları ve kazanın günümüzdeki etkilerini inceliyor. Filmde, nükleer felaket kaynaklı radyoaktif kirlenmeyi önleme çalışmalarının bugünkü durumuna ve sızıntının önlenmesi için yenilenmesi istenen “lahit” adı verilen beton yapıya odaklanılıyor. Bunu yaparken de uluslararası bağışçıların taahhütleri ve nükleer firmaların devam eden  felaketi önlemek için yürütülen teknik çalışmalardaki rolü tartışılıyor. 1986 KuşağıBu belgeselin bir özelliği de 1986 yılında Ukrayna’da doğmuş gençlere kulak vermesi. Film, 86 Kuşağı’nın kazanın sonuçlarıyla giderek daha az ilgilendiğini, nükleer endüstrinin yarattığı kazayla ilgili anıları toprağa gömmedeki başarısını gözler önüne seriyor. Türkiye’de olduğu gibi… Çernobil felaketini unutturduğunu düşünen nükleer endüstri son yıllarda atağa kalkmıştı. Birçok ülkede yeni nükleer santral kurulması ve mevcut santrallerin çalışma sürelerinin uzatılması gündeme tartışılmaya başlandı. Fukuşima’daki nükleer felaket ise nükleer enerji meselesini yeniden şekillendirdi. Bu belgesel nükleer enerji tartışmalarına önemli bir katkı yapıyor. Bizlere, ölümcül sonuçları olan nükleer enerji üretiminin etkilerinin ne kadar uzun ve ölçülemez olduğunu bir kez daha hatırlatıyor.