Kafurun Kokusu, Yaseminin Rayihası

Elli yaşındaki sinema yönetmeni ve sabık sürgün Bahman Farjami, Devrim Sonrası Sansür Kurulu tarafından yasaklandığı için yıllardan beri ülkesinde film çekememiştir. Sevgili karısının ölümünün ardından zor günler geçirmektedir. Kalbiyle ilgili sorunlar ve bir dizi garip tesadüf onu Azrail’in yakınlarda olduğu konusunda ikna eder. İran’da cenaze törenleri üzerine yeni bir belgesel çekmeye başlayınca, sağlıksız fikirleri de büsbütün şiddetlenir. Yaptığının sadece Japon televizyonu için belgesel bir film olduğunu söyler ama, arkadaşları acaba kendi cenazesini mi planlıyor diye merak ederler. Ülkesinin ve kültürünün cenaze törenlerini araştırırken; yeniyetme intiharları, tacize uğrayan kadınlar ve seri entelektüel cinayetleri de dahil, İran toplumunun hiç farkında olmadığı yanlarına göz atmış olur. Bütün bunlar kafasında karışır ve onu, gerçekten de ölümüne yol açabilecek yoğunlukta, Fellinivari bir düşte noktalanan, duygusal yönden çılgınca bir geziye çıkartır. Farmanara filmi “ Açılış monoloğundaki ‘Ölümden korkmuyorum. Beyhude geçen bir hayattan korkuyorum’ cümleleri aslında filmimin özetidir. ” şeklinde özetliyor.