Tuhaf Kedicik

Berlin’de yumuşak, güneşli bir pazar ve bir apartman dairesi… Bir ailenin üç kuşağının toplanacağı akşam yemeği öncesi mutfakta hazırlık var. Bu yemek için eve dönmüş olan 20’lerindeki 2 kardeş; uzaktan kumandalı helikopteriyle çığlık çığlığa koşturan küçük bir kız; bu orkestranın asıl şefi anne; baba, amca, teyzeler, kuzenler, komşular ve her şeyin ortasında bir sarman kedi. Muazzam gözüyle bu sıradan akşamüstüne bakan Ramon Zürcher her karakterden bir yan öykücük, her detaydan bir başka hikâye yaratıyor; daha ilk filminden Bresson ya da Tati ile karşılaştırılması bundan. Sade, huzurlu bir minimalizmin içinde, hırslı çözümlemeler peşinde koşmadan, son derece rahat; bir yandan da zekice ve bir sürü ayrıntıya dokunarak, insanın tüm sıradanlığıyla zaten absürd bir varlık olduğunun kanıtı Tuhaf Kedicik.