Lokman İlyas

Yılların acı birikimleri, katı önyargılara dönüşüp insanlar arasına yüksek duvarlar ördü. Paylaşmayı öğrenmeden, güvensizliği ezberledik. Halbuki ateşin düştüğü müşterek bir yerdi. Herkes bir parça nasibini almıştı. İlyas’ın kimseden esirgemediği şifalı eli, yalnız herşeyden habersiz birkaç çocuğun değil, herkesin marazi taraflarına merhem sürmeye gelmişti.