Benim Adım Elisabeth

Karanlıktan, evinin yakınlarındaki perili şatodan ve diğer “tuhaflıklardan” korkan on yaşındaki bir kız çocuğunun gözünden büyümek, yalnızlık ve dostluk üzerine sevimli bir masal... Evin bahçesiyle babasının yönettiği akıl hastanesi arasındaki duvarı aşan Yvon, tam da küçük Betty gizemli, hemen hemen hiç sesi çıkmayan kâhyayla yalnız kaldığında ortaya çıkar. Küçük kız, tuhaf bir biçimde bu yabancıyı kabullenerek saklar ve korur; sonunda yabancı, pek konuşmasa da en iyi arkadaşı olup çıkar. Küçük kız gerçek dostluğun peşinde midir, yoksa bu kısa ömründe ilk kez kendi kimliğini ve bağımsızlığını mı dayatmaktadır?