10 + 4 (dah Be Alaveh Chahar)

Abbas Kiarostrami’nin On adlı filminin bir çeşit devamı olarak yorumlanabilecek 10 4’te Mania Akbari, yaşamının önemli bir parçası haline gelmiş olan hastalığının, kanserin filmin yönünü belirlemesine izin veriyor. İran’ın en cesur genç yönetmenlerinden biri olan Akbari, !f 2004’te gösterilen 20 Parmak’ta kadın erkek ilişkilerini mercek altına almıştı, bu kez kendisi dahil hiç kimse Akbari’nin yalın ama keskin bakışından kaçamıyor. Arkadaşlarıyla ve ailesiyle tüm yaşadıkları kayıt altında; arabada, teleferikte, evde, hastanedeki yatağında kamerası her zaman yanında ve her zaman açık. Arabasını durdurup Akbari’yi dökülmüş saçları konusunda sorguya çeken toplum polisi, anneleriyle gündelik yaşamlarına devam eden oğullarının söyledikleri, kısacası Akbari’nin ölüme yakın geçirdiği günlerinde tüm yaşadıkları 10 4’ün hikayesinin bir parçası. Bizler ise bir yandan yönetmenin en zor günlerine tanıklık ediyoruz, bir yandan da hiçbir ağırlık hissetmeden, onun yaşam coşkusuna, ölüme dair sorularına ve cevaplarına uzaktan ortak oluyoruz. Ve en şaşırtıcı tarafı ise, 10 4’ün ne ağır ne de boğucu bir film olması. Aksine yaşamın akışına ve cesarete dair insanın içini hafifleten bir film var karşımızda.