'İmge filozofu' olarak anılan Alman yönetmen ve video sanatçısı Harun Farocki, 70 yaşında hayata veda etti. Avangard filmleriyle Alman sinema tarihinin anahtar isimleri arasında gösterilen Farocki, son yılların en iyi Alman filmlerinden 'Barbara'nın da senaryosuna imza atmıştı.
Avangard filmleriyle Alman sinema tarihinin anahtar isimleri arasında gösterilen ve ‘imge filozofu’ olarak anılan Alman yönetmen, video sanatçısı, kültür teorisyeni Harun Farocki, 70 yaşında hayata veda etti. Berlin’deki Hamburger Bahnhof, New York MoMA, Londra’daki Tate Modern gibi prestijli müzelerde eserleri bulunan Harun Farocki, Christian Petzold’a Berlin’de en iyi yönetmen ödülü kazandıran son yılların en iyi Alman filmlerinden ‘Barbara’nın da senaryosuna imza atmıştı.
Harun Farocki, 1944 yılında Çekoslovakya’nın o sırada Almanlar tarafından işgal edilmiş bölgesinde, Nový Jicin şehrinde doğdu. 1966-1968 yılları arasında Batı-Berlin’de Alman Sinema ve Televizyon Akademisi’ne devam etti. 1974-1984 yılları arasında Münih’de Filmkritik adlı dergide yazar ve redaktör olarak çalıştı. 1998-1999 yılında Kaja Silverman ile beraber New York ve Berlin’de ‘Speaking about Godard’ı çekti. 1993-1999 yılları arasında University of California Berkeley’de konuk öğretim üyeliği yaptı. 1966 yılından itibaren sinema ve televizyon için çocuk programları, belgesel filmler, anlatı filmleri ve öykü filmleri olmak üzere güncel dünya tarihine tanıklık eden 100’ün üzerinde yapıt gerçekleştirdi. 1996 yılından beri birçok çalışması müze ve galerilerde tek başına veya karma sergiler kapsamında sergilendi. 2007 yılında Deep Play ile Documenta 12’ye katıldı. 2004 yılından itibaren Viyana Güzel Sanatlar Akademisi’nde önce konuk profesör, 2006 yılından itibaren ise kadrolu profesör olarak çalıştı.
2010 yılında Ege Berensel ve Andreas Treske’nin küratörlüğünde Ankara Film Festivali kapsamında düzenlenen ‘Video: BellekMekan’ başlıklı gösterim programına katılarak Goethe-Institut Ankara’da video atölyesi düzenleyen Harun Farocki’nin yedi filmlik özel seçkisi 2011 yılında Goethe-Institut İstanbul işbirliğiyle İstanbul Modern Sinema’da gösterilmişti. Seçkide sanatçının, napalm bombası yanıklarının fiziksel zararları üzerine yaptığı 1969 yapımı ‘Söndürülemeyen Ateş’ ve medya, teknoloji ve bilgi ilişkisini kurcaladığı ‘Dünyanın Görüntüsü ile Savaşın Yazısı’ (1989) gibi en simgesel işleri de yer almıştı.
