Çukurova, 1960 yılı, Toros dağlarının uzak bir köşesinde, kara kıl çadırının içinde ZEYNEP hamileliğinin son gününe uyanır. Uzaklardaki sarp kayalıklarda bir ÇOBAN, çoktan uyanmış ve sürüsünün peşindedir… Çoban üç gündür açtır… ve inanılmaz bir sorunun yanıtını bulmanın peşine düşmüştür, “insan açlığa ne kadar dayanır…”
Aç ve susuz olan eşeklere bir yenisi daha eklenir. Eşek hapishanesinin sorumlusu BEKÇİ, öfkeli ve nefret dolu bir adamdır.Ova da, dağlara doğru, bir eşek sırtında getirilen GANİ efendi, aslında son derece gönülsüz çıktığı bir yolculuktadır, çünkü artık yaşlı, yorgun ve hastadır. Onu gelmeye razı eden MEMET, HASO ve HAMO, onun yardımıyla define bulacaklarına yürekten inanmaktadırlar.
Zeynep ara ara gelen doğum sancılarıyla sarsılır, çadırda yaşamaktadır ve üç gündür ortalıkta görünmeyen Memet onun kocasıdır. Zeynep ve kızı ŞEHRİBAN sık sık Memet’in öfkesine maruz kalırlar… ve onların dua etmekten başka ellerinden gelen hiçbir şey yoktur.
Çoktan akbabalara yem olan ineğini arayan yaşlı DÖNE kadın, Zeynep’in çadırına geldiğinde, üç gündür unutulan Çoban’ın ekmek çıkınıda elindedir. Döne kadın, doğurmak üzere olan Zeynep’in halini fark etse de aklı kaybolan ineğindedir.
Çoban önce akbabalara saldırır. Sonra sarp kayalarda bir kartalı yakalar.Yine Çoban’ın zorla ininden çıkmasına neden olduğu ‘ayı’ can havliyle kaçar.Bekçi kendisini iyice rahatsız eden çocuklara görülmemiş bir zulüm uygular. Onlara birbirlerini ele vererek ihanet etmelerini, ve böylece birbirlerine düşman olmalarını öğretecektir.
Defineciler nihayet, yazılı kayanın olduğu yere varırlar. Ne var ki Gani Efendi, yazıyı okuyamaz. Hazine bulma umudu suya düşen Memet delirir, Gani Efendi’nin bilerek yazıyı okumadığına inanır ve adamı kovar.
Gün boyu devam eden sancı artık Zeynep’in kıpırdamasına izin vermez, bir kayanın dibine çöken kadın sessizce doğurur.Üzerlerinden geçen ve dağlarda alçak uçuş yapan bir ‘JET’ bu bir avuç insanın sonsuz korkularının nedenidir.
