Sosyeteden İnsan Manzaraları

1990'ların kısaymış taklidi yapıp fazlasıyla uzun olan filmlerinden biri olan bu filmde Robert Altman, Raymond Carver öykülerini iç içe geçirmiş. Sosyeteden İnsan Manzaraları insanların çıldırma noktasında olduğu, her an yok yere bir trajedinin yaşanabileceği, böceklerin ve depremin mahvettiği bir Los Angeles'ta birbirleriyle kesişen çeşitli olayları ve kişileri anlatıyor. Altman ancak böylesi bir kere olur denilen bir kadroyu toplamış ve hepsine de cuk oturan roller verebilmiş; Yabancılaşmış baba rolünde Jack Lemmon, belden aşağısı çıplak Julianne Moore, parti palyaçosu Anne Archer, acıdan şoka uğramış [b]Bruce Davison ve Andie MacDowell, telefonla seks hattında çalışan Jennifer Jason Leign, olağan kötüler rolünde Robert Downey Jr. ve Chris Penn, vurdumduymaz bir polis rolünde Tim Robbins, karısının evini harabeye çeviren Peter Gallagher, içkici Lily Tomlin ve Tom Waits. Filmi tekrar tekrar izleyince kesişen yerleri bulmak eğlenceli oluyor, oyuncular ise filmi götürmeye yetiyor da artıyor bile. Altman'ın filmin sonunda çizdiği pırıltılı, lanetli ve çürümüş Los Angeles mozaiği (Carver'ın orta batısından bir hayli farklı), özellikle görülmeye değer. Altman'ın Hollywood'a içerden bir bakış açısı getirdiği Oyuncu'nun ilginç bir benzeri olan Sosyeteden İnsan Manzaraları bakışlarını, sinema sektöründen ayırarak (bu filmde şöyle bir görünüp geçiyor) yine kıyısından köşesinden bulaşmış diğer Los Angeleslıların tuhaf küçük yaşamlarını çeviriyor. Bu film Robert Altman'a Oscar heykelciğinde "En İyi Yönetmen Adaylığını" getirmişti. Venedik Film Festivalinde ise Altın Aslan ödülünü Kieslowski'nin Üç Renk üçlemesi ile paylaşmıştır. Filmin bütün oyuncuları Volpi Cup ödülüyle onurlandırılmıştır.