Fantastik Filmlerdeki En İyi Yaratık Tasarımları!

Uçan Maymunlar

1939’da vizyona giren "Oz Büyücüsü", gişede büyük başarı elde eden ilk fantastik filmlerden biri oldu. Stüdyo, filmin bu türde başarılı olacağına inanmadı ve onu bir müzikal olarak tanıttı. Yapım, yeni geliştirilen Technicolor formatını kullanarak büyüleyici ve rengârenk bir dünya yarattı, bunu da gerçek dünyanın kasvetiyle ustaca karşılaştırdı.

Ancak başka bir zıtlık daha vardı. Oz diyarı ne kadar parlak ve renkliyse, içinde o kadar karanlık bir tehdit barındırdı. Batı’nın Kötü Cadısı ve onun uğursuz Uçan Maymunları bu dünyayı ele geçirmekle tehdit etti. Genç izleyicilere yönelik bir film olmasına rağmen, bu Uçan Maymunlar son derece korkutucu göründü ve kahramanlara yaptıkları saldırılar oldukça rahatsız edici oldu.

Maymun Kral Nikko’yu canlandıran oyuncu Pat Walshe’nin gerçek bir insan olması, bu yaratıkları daha da ürkütücü hale getirdi. Film, vizyona girdikten onlarca yıl sonra bile çocukların kabuslarına girmeye devam etti.

Rancor

"Yıldız Savaşları Bölüm VI: Jedi'ın Dönüşü" serinin üçüncü Star Wars filmi oldu ve genellikle bilim kurgu olarak sınıflandırılsa da, Jedi hikayesi sayesinde ilk üç film aynı zamanda güçlü birer fantastik yapım olarak kabul edildi. Film, Luke Skywalker, Prenses Leia, Chewbacca ve Lando Calrissian’ın Han Solo’yu Jabba the Hutt’tan kurtarmak için yola çıkmasıyla başladı.

Ancak planları ters gitti ve yakalandılar. Luke, Rancor çukuruna atıldı. Orada dev bir canavarla dövüşmek zorunda kaldı. Bu yaratık, tutsak edenlerin dövüşlerde kullandığı, vahşi ve bilinçsiz görünen korkunç bir fantastik canavardı. Ancak sonraki yapımlarda, Rancorların her zaman kötü yaratıklar olmak zorunda olmadığı gösterildi.

George Lucas, başlangıçta Rancor’u iki oyuncunun kostümle canlandırmasını istedi, ancak bu plan işe yaramadı. Bunun üzerine kuklacılara başvurdu ve çubuk kontrollü kukla tekniğiyle bu yaratığı hayata geçirdi. Sonuç olarak, Luke Skywalker’ın savaşacağı ve sonunda öldüreceği, görsel olarak etkileyici bir fantastik canavar ortaya çıktı.

Karanlığın Efendisi

Karanlığın Efendisi, birçok fantastik yaratıkla karşılaştırıldığında farklı bir karakter oldu çünkü başkalarına hizmet eden öfkeli bir canavar değildi. "Efsane" filminde ana düşman olarak yer aldı ve onu daha da unutulmaz kılan şey, bu karakteri efsanevi oyuncu Tim Curry’nin canlandırmasıydı. Curry’nin performansı, filmi bir kült klasiğe dönüştürdü.

Karanlığın Efendisi’nin tasarımı olağanüstüydü; kırmızı renkte, devasa boynuzlara ve şeytani bir cilt dokusuna sahip bir iblis görünümünde oluşturuldu. Ayrıca görkemli bir pelerini vardı, bu da Curry’nin abartılı oyunculuğuyla mükemmel bir uyum sağladı. Karanlığın Efendisi, yer aldığı her sahneyi adeta çaldı ve "Efsane" filminin en dikkat çekici unsuru haline geldi.

"The Howling" filminde özel efekt sanatçısı olarak çalışan Rob Bottin, "Efsane"deki efektleri de tasarladı ve Karanlığın Efendisi’ni yarattı. Tim Curry’nin makyajının tamamlanması beş saatten fazla sürdü ve bu detaylı çalışma, filmin atmosferine büyük katkı sağladı.

Cyclops

Ray Harryhausen, sinema tarihinin en etkileyici stop-motion canavarlarını yarattı ve "Altın Postlu Cengaver" filmindeki yaratıklar da onun eseriydi. Tom Hanks, bu filmi şimdiye kadar yapılmış en iyi film olarak tanımladı. Ancak Harryhausen’ın en etkileyici fantastik yaratığı "Sinbad’In 7. Yolculuğu" filminde yer aldı.

Bu yaratık, Sinbad ve mürettebatını yolculukları sırasında dehşete düşüren dev bir canavar olan Cyclop’tu. Tek gözlü bu yaratıklar, Colossa adasının vahşi doğasında dolaşan, sınırlı zekaya sahip ve ahlaki yönü olmayan güçlü varlıklardı. Filmde ana düşman rolünü üstlendiler ve Sinbad’ın karşısındaki en büyük tehdit haline geldiler.

Harryhausen’ın tüm yaratımları arasında Cyclop en üst sırada yer aldı. "Altın Postlu Cengaver" filmindeki iskeletlerden bile daha fazla övgü topladı ve stop-motion tarihinin en unutulmaz canavarı olarak kabul edildi.

Jotnar

Film büyük bir gişe başarısı elde etmedi, ancak "Troll Avı" 2010’da gösterime girdiğinde festivallerin gözdesi oldu ve döneminin en özgün elde kamera çekimi tarzı fantastik-korku filmlerinden biri haline geldi. Norveçli yönetmen André Øvredal tarafından yönetilen film, efsanevi trollerin izini süren belgeselcilerin hikayesini anlattı.

Ancak ekip, trollerin gerçekten var olduğunu ve hükümetin onların varlığını gizleyip özel koruma alanlarında hem onları hem de çevredeki insanları koruduğunu keşfetti. Filmin ana yaratığı Jotnar’dı ve yaratığı uzun süre gölgede tutarak merak unsurunu ustaca kullandılar.

Yaratık sonunda gece sahnesinde ışıklarla tam olarak gösterildiğinde, ortaya gerçekten korkutucu bir görüntü çıktı. Eleştirmenler filmi övdü ve dev trolü, düşük bütçesine rağmen büyük bir başarı olarak değerlendirdi.

Skeksis

Yıllar boyunca birçok korkutucu çocuk filmi gösterime girdi, ancak 1980’lerde hiçbir film "The Dark Crystal" kadar çocukları travmatize etmedi. Jim Henson’ın kukla ekibi tarafından yapılan bu film, birçok ailenin eğlenceli bir "Muppet" filmi beklentisiyle çocuklarını götürdüğü, ancak tam tersine kabus gibi bir deneyimle karşılaştığı bir yapım oldu.

"The Dark Crystal"daki kuklalar son derece ürkütücüydü ve küçük yaştaki izleyiciler için hiç uygun değildi. En korkutucu olanlar ise Skeksis’lerdi. Bu fantastik yaratıklar, filmin çıkışından sonra kült favoriler arasına girdi. Bunun bir nedeni korkunç ama aynı zamanda büyüleyici tasarımlarıydı; bir diğeri ise hem abartılı hem de gerçekten ürkütücü olmalarıydı.

Skeksis’ler, Kristal’in Efendileri olarak biliniyordu. Zalim, hırslı ve etkileyici canavarlardı. Görünüş olarak uzun ve sürüngen benzeri bir yapıya sahiptiler, ancak sahte bir nezaket maskesi takıyorlardı. Gerçek yüzlerini gösterdiklerinde ise çok daha korkunç hale geliyorlardı.

Smaug

"Yüzüklerin Efendisi" evreninde adı geçen dört ejderha vardı ve bunlardan sadece biri filmlerde yer aldı. Peter Jackson, ejderha sayısını Smaug ile sınırlayarak, farklı tasarımlara sahip birden fazla ejderha yaratmaya çalışmak yerine, tüm emeğini tek bir fantastik yaratığı olabildiğince etkileyici göstermeye harcadı. "Hobbit: Smaug'un Çorak Toprakları" filmlerinde Smaug yalnızca görsel açıdan çarpıcı bir ejderha değildi, aynı zamanda benzer fantastik yaratıkların ötesine geçmesini sağlayan belirgin bir kişiliğe de sahipti. Benedict Cumberbatch’in seslendirdiği Smaug, uzun yıllar yaşamış, kendini diğer tüm türlerden üstün gören, açgözlü ve manipülatif bir ejderhaydı.

Smaug, "Game of Thrones" dizisindeki ejderhalar kadar görkemliydi ve konuşabilmesi ile zekası onu hikaye evrenindeki diğer canavarlardan daha da korkutucu kılıyordu. Sinema tarihinde bir fantastik filmde yer alan en etkileyici ejderha olabilir.

Kum Solucanları

"Dune" evreninde kum solucanları birer kötü karakter değildi. Aksine, bu fantastik yaratıklar doğanın bir parçasıydı ve farklı halklar tarafından çeşitli amaçlarla kullanılıyordu. Arrakis adlı çöl gezegeninde yaşayan bu varlıklar, çoğunlukla kumun altında hareket ediyordu.

Kum solucanlarının evrendeki önemli bir işlevi vardı. Larvaları, galaksiler arası yolculuk makinelerini çalıştırmak için gerekli olan baharatı üretiyordu. Bununla birlikte, Fremenler için de hayati bir role sahiptiler. Fremenler, özgürlük ve güvenlik mücadelelerinde kum solucanlarını savaş aracı olarak kullanabiliyor, onların üzerinde yol alarak saldırılar düzenleyebiliyorlardı. Bu dev yaratıklar, yollarına çıkan herkesi yok edebilecek güçteydi.

Denis Villeneuve’ün "Dune" filmlerindeki kum solucanı tasviri, yaratıkların ününe yakışır nitelikteydi. Yönetmen, onları 100.000 yıldır evrimleşen tarih öncesi canlılar gibi resmetti. Özellikle devasa ağızları ve dişleriyle ekranda belirişleri, son on yılın en etkileyici canavar tasarımlarından biri olarak öne çıktı.

Balrog

"Hobbit" üçlemesinde Smaug etkileyici bir karakter olsa da, Yüzüklerin Efendisi evrenindeki en büyük fantastik yaratık aslında Balrog’du. Balrog, ilk "Yüzüklerin Efendisi" üçlemesinde karşımıza çıkmış, ardından Prime Video’nun "Güç Yüzükleri" dizisiyle daha geniş bir yer bulmuştu. Bu yaratıklar gerçekten nefes kesiciydi.

Balrog’lar bir zamanlar Maiar’dı (melek benzeri varlıklar). Gandalf, Saruman ve Sauron gibi büyücüler de birer Maiar’dı; ancak Balrog’lar, karanlığın efendisi Morgoth’a hizmet etmeyi seçerek yozlaşmış olanlarıydı. Bu yönleriyle düşmüş meleklere benzetilebilirler. Zamanla dehşet verici, devasa ve neredeyse hiçbir canlıyla kıyaslanamayacak kadar güçlü yaratıklara dönüştüler.

Neredeyse yenilmez olmalarıyla tanınan Balrog’ların gücünü "Yüzüklerin Efendisi: Yüzük Kardeşliği"nde açıkça gördük. Gandalf’ın Durin’in Belası ile yaptığı savaş, Balrog’un sonunu getirse de, aynı zamanda Gandalf’ın ölümüne ve daha sonra Ak Gandalf olarak yeniden doğuşuna yol açtı.

Soluk Adam

"Pan’ın Labirenti"ndeki Soluk Adam, sinema tarihinde yaratılmış en etkileyici fantastik canavar olarak kabul edilir. Guillermo del Toro’nun yönettiği film, İspanya İç Savaşı döneminde, Franco’nun en acımasız subaylarından biri olan üvey babasıyla yaşayan küçük bir kızın hikâyesini anlatır. Gerçek dünyanın dehşetinden kaçan kız, kendine sığınacak bir hayal dünyası kurar.

Ancak sığındığı bu fantastik dünya da en az gerçek hayat kadar karanlık izler taşır. Karşılaştığı korkunç varlıklar arasında en akılda kalanı ise Soluk Adam’dır. Yüzsüz görünen bu yaratığın bir anda hareketlenip, ellerini kaldırarak gözlerini avuçlarının içinde göstermesi, izleyenlere ilk anda dehşet hissini fazlasıyla yaşatır.

Soluk Adam’ın küçük kızı koridorlarda kovaladığı sahne, neredeyse kusursuz olan bu fantastik filmin en ürkütücü anlarından biridir. Canavarı canlandıran Doug Jones’un olağanüstü beden dili ve hareketleri, bu ürkütücü karakteri unutulmaz kılmış ve izleyenlerin zihnine kazınan bir kabusa dönüştürmüştür.